Od Detlefa do Erona "Razem do piekła"

Dzięki temu polaczkowi już wiem co czuli moi przodkowie. Gdy przemarznięci w śnieżycy na pełnej kurwie jechali, aby podbić Moskwę. To uczucie przeminęło jednak tak szybko, jak wybuch składu amunicji w Tigerze 2.

Teraz gdy śnieg przestał padać, a nasi adwersarze odpuścili strzelanie do nas, myśląc że spaliliśmy się w czołgu mogliśmy spokojnie się przegrupować.

- Fick mir (fuck me), teraz gdy nie mamy naszej bestyji pozostaje nam tylko albo złapać radioaktywną taryfę, albo całą drogę przejść pieszo. Według prędkości, z którą jechaliśmy znajdujemy się w połowie drogi między Oswego, a Syracusami, a te murzyny na których natrafiliśmy zdają się to potwierdzać.

- To doskonała okazja, aby rozstawić się i przy jej pomocy - wskazał na swój karabin snajperski. - oczyścić przedpole.

Pokręciłem głową.

- Diese Wichser (Te cioty), na pewno będą chcieli sprawdzić kto wjechał czołgiem i zrobił takie zamieszanie na ich terenie. Jest ich około 8 tysięcy, w każdym razie taką liczbę znalazłem w demonich archiwach.

Eron parsknął i powolnym krokiem zaczęliśmy iść przed siebie.

- To Demony umieją czytać? - spytał ironicznie.

- Gdyby Evans nie umiał czytać to nie kontrolowałby całej rzeszy, w której jest około 4 tysięcy zdolnych zabijaków. Poza tym zdziwiłbyś się jak wiele Demonów robi to samo. Zwłaszcza wśród kobiet.

- Już nawet boję się spytać jakie książki one czytają. - przyznał.

Wzruszyłem ramionami.

- Na ogół spędzają czas z książkami, które dokładnie opisują powolne i bolesne procesy tortur. No wiesz, gdzie dokładnie podpiec człowieka, aby ten wydał z siebie odpowiedni dźwięk.

- Zaciekawiłeś mnie. Mów dalej. - powiedział jakby od razu po moich słowach.

- Cóż mogę powiedzieć... - przeciągałem, aby zostawić najlepsze na koniec. - czytają jak kiedyś się ubierano, a przede wszystkim. - zrobiłem dramatyczną pauzę. - Czytają o pozycjach seksualnych, aby kiedyś na chwilę zaspokoić swoje niepohamowane, seksualne żądze. Booya.

- To było mocne wiesz? Chyba kiedyś was odwiedzę. - na jego twarzy pojawił się uśmiech.

Przytaknąłem mu.

- Tak, tylko to 'Booya' jest za mało niemieckie. Może 'Boom'! - Eron popatrzył na mnie dziwnie. - W sumie racja, po tym co przeszliśmy to 'Boom', też nie jest właściwe. Ale przyznaj - mój towarzysz zmarszczył brwi, a ja stałem się tak poważny, jak tylko umiałem i popatrzyłem mu w głęboko oczy. - bolcował byś taką demonkę, co nie?

Zapanowała cisza. Panowałaby nadal, gdybyśmy oboje nie wybuchnęli gromkim śmiechem.

- No dobra Det, czas zorientować się gdzie doprowadziło nas iście na oślep. - przywołał nas do porządku, gdy kończył się śmiać.

'Det', nikt mnie tak nie nazwał od czasu mojego zamordowanego przyjaciela Jonasa. A w każdym razie nikomu innemu nie pozwoliłem siebie tak nazywać. Ten polaczek właśnie mi podpadł, więc postanowiłem mieć na niego oko.

- Jak już mówiłem - zacząłem. - mamy do wyboru albo murzyńskie (przeważnie murzyńskie) Oswego, albo Syracuse należące do Śmierci. Jedno jest pewne, jedni chcą nam posłać kulkę między brwi bardziej niż drudzy.

Eron uklęknął i zaczął sprawdzać rozmazane ślady butów na ziemi, a ja stanąłem i zabijałem czas sprawdzając ilość amunicji w magazynkach moich dziewczyn. Helgi, Ingrid i Rity.

- A jakby to ich wszystkich przechytrzyć! - palnąłem nagle.

- Co masz na myśli Detlef? - spytał.

- Pójdziemy granicą dwóch terenów, bo po pierwsze to najkrótsza droga do naszego celu, a poza tym żadna z tych frakcji nie zapuści się tam, bo wiedzą, że ci drudzy będą do nich strzelać.

 Eron wstał.

- Komm schon (No chodź!), co może pójść nie tak?

- Wpadniemy w ogień krzyżowy. - stwierdził.