Od Tamary cd. Reker’a

Kiedy brat gdzieś poszedł, ja westchnęłam i poszłam w kierunku swojego pokoju. Chociaż wygrałam z bratem, to i tak wyczułam że dał mi fory… Inaczej bym z nim nie wygrała! Idąc do swojego pokoju zaczepił mnie Jackob.
- Coś taka smutna? - zdziwił się idąc koło mnie.
- Reker dał mi fory i tylko dlatego wygrałam – wyżaliłam się – Tak naprawdę to ja jestem tą przegraną – dodałam jeszcze.
- Ty go przynajmniej powaliłaś! - powiedział szybko – My z chłopakami ani razu go nie powaliliśmy… - dodał ciszej i nieco zmieszany.
- Naprawdę? - spytałam z niedowierzaniem.
- Naprawdę! - potwierdził.
- I tak mi do niego daleko… - westchnęłam – Zawsze ratuje mnie z opresji i przez to sam obrywa – powiedziałam ciszej, lecz to usłyszał.
- Cóż! Taka rola starszego brata… - powiedział uśmiechając się na co prychnęłam ze śmiechu.
- Powiadasz? - zaśmiałam się – Idę odpocząć do pokoju, do zobaczenia później! - dodałam na co się uśmiechnął.
- Na razie! - powiedział i skręcił w prawo, a ja poszłam prosto.

**

Po godzinie poszłam szukać brata, bo nigdzie go nie było i zaczęłam się martwić. Znalazłam go w stajni przy Persefonie.
- Reker? - spytałam ostrożni, a gdy się do mnie obrócił zobaczyłam że leci mu krew!
- Siadaj na ziemi… - rozkazałam i poszłam po dwie kulki śniegu. Gdy wróciłam spojrzał na mnie podejrzliwie, lecz ja ukucnęłam i położyłam mu jedną kulkę na kark, na co się wzdrygnął, a drugą kazałam mu przyłożyć do krwawiącego nosa. Nasze konie patrzyły na nas za zainteresowaniem.
- To Ty mnie ratujesz z opresji czy ja? - zaśmiałam się na co od parsknął śmiechem.
Po dziesięciu minutach krew przestałą lecieć, a krew przesiąkłą przez cały śnieg. Wstaliśmy z ziemi i się w końcu wyprostowaliśmy. Podeszłam do Desperad’a, który domagał się mojej uwagi odkąd weszłam do stajni.
- Hej malutki! - powiedziałam i dałam mu na przywitanie smakołyka. Zarżał na powitanie i szybko spałaszował smakołyk. Posiedziałam jeszcze przy nim trochę i wróciliśmy do wieży. Brat poszedł do Kiary a ja poszłam do jednego z opuszczonych pokoi i usiadłam na parapecie. Było stamtąd najlepiej widać cały krajobraz za murami, a był to bardzo duży pokój! Jak dla jakiegoś hrabi… Duże okna, łóżko i takie tam. Było widać akurat zachód słońca, więc zaczęłam nucić sobie piosenkę po angielsku, którą kiedyś usłyszałam i zapamiętałam.

I gotta take a little time
A little time to think things over
I better read between the lines
In case I need it when I'm colder

In my life there's been heartache and pain
I don't know if I can face it again
Can't stop now, I've travelled so far
To change this lonely life

I wanna know what love is
I want you to show me
I wanna feel what love is
I know you can show me

Śpiewałam ja sobie spokojnie pod nosem i wpatrywałam się w widok za oknem tęsknym wzrokiem. Często kiedyś oglądałam zachody słońca, lecz po apokalipsie jakoś przestałam, lecz teraz znowu napawałam się tym widokiem.

< Reker? :3 Piosenka: Mariah Carey - I Want To Know What Love Is >