Od Reker'a cd. Sary

Nie spodziewałem się tego, że Wiliam będzie kazał wstrzyknąć mi leki nasenne kiedy będę próbował zejść z dachu! Jak ja ich wszystkich nie cierpię! Dobrze, że spałem, bo nie wiem jakby mogło się to skończyć. Wiedziałem, że na pewno mnie przeszukali i pewnie znowu przywiązali pasami. Zapowiadał się ciężki powrót do zdrowia, ponieważ nie sądzę by od tak mnie rozwiązali.

****

Obudziłem się koło południa co wybiło mnie trochę z rytmu dziennego. Niemal od razu kiedy otworzyłem oczy się szarpnąłem by opaść na łóżko w utwierdzeniu siebie, że znowu mnie związali. Popatrzyłem w prawo i zobaczyłem zadowolonego pierwszego, Sarę, która nie była już związana i Olivera. 

- Czego się cieszysz?! - warknąłem zły.

- Już mi nie uciekniesz - odpowiedział mi łagodnie.

- Przecież nie uciekłem - mruknąłem patrząc się na niego mrożącym krew spojrzeniem, ale na niego to w ogóle nie działało.

- Opuściłeś medyczny bez pozwolenia i rozciąłeś pasy to jest ucieczka mój drogi - stwierdził Oliver popierając Wiliama.

- Nie masz prawa zabraniać mi robienia tego co lubię - burknąłem zły.

- Rek to co robisz jest niebezpieczne - westchnął zielonooki.

- Tata zawsze się zgadzał i gdyby jeszcze żył to pewnie też by się zgodził - trwałem przy swoim wymawiając to zdanie nieco ciszej. Odwróciłem po chwili głowę i zamknąłem oczy próbując od tego wszystkiego uciec w diabli. Jestem pełnoletni i chyba mogę decydować sam o swoim życiu... Nagle jak na zawołanie ojciec zabrał mnie do "swojego" świata. Natychmiast zerwałem się na równe nogi i stanąłem na przeciwko niego - Weź mu coś powiedz! - krzyknąłem na całe gardło.
- On się tylko o ciebie martwi, zresztą ja też - westchnął tata na co spuściłem głowę.
- Ale to przecież nic strasznego - rzekłem smutny.
- Wiem, ale nie łaź tak wysoko, bo zawału dostaną zważywszy na to, że wykonujesz jeszcze te wszystkie akrobacje - wytłumaczył.
- Postaram się, ale mają mnie rozwiązać! - zażądałem i się do niego przytuliłem znikając z powrotem do siebie. Oczywiście znowu się szarpnąłem i tym razem tak mocno, że polało się troszkę krwi.
- No i co zrobiłeś? - zapytał trochę zirytowany Wiliam.
- Rozwiąż mnie nie będę już się tak wysoko wspinał - westchnąłem odchylając głowę.
- Nie mam mowy wiem, że i tak to będziesz robił znam cię na wylot - zaśmiał się na co tylko prychnąłem i wzruszyłem ramionami.
- Nie to nie łaski bez tylko się nie zdziw jak mnie stąd wypiszą, że nie będzie mnie w pokoju - uśmiechnąłem się chytrze.

<Sara? xd>