Ksywka: Suzi sama sobie takie wymyśliła, bo jej prawdziwe imię przypomina jej o przeszłości.
Wiek: 18 lat| Urodziny 12 kwietnia|
Płeć: Kobieta
Obóz: Dawnej Śmierć, później Duchy, teraz znowu Śmierć
Ranga: Kojot
Aparycja: Szczupła i dość krucha dziewczyna o brązowych włosach i piwnych oczach. Nie jest specjalnie wysportowana, choć potrafi robić parę fikołków w powietrzu i się wspinać. Ma szczupłą buzię, która idealnie podkreśla jej piwne oczy, jak i charakter.
Charakter: Suzi, bo najczęściej używa swojej ksywki, jest bardzo mściwa i wredna. Na co dzień sprawia wrażenie twardej jak skała osoby, której nie ruszają nawet najmniejsze emocje, lecz to nie jest prawdą! Tak naprawdę ma dobre serce, tyko się troszkę zagubiła po której stronie powinna być… Jest oddana swoim przyjaciołom, a właściwie to była, bo wszyscy zginęli podczas wojny i została znowu sama. Nie okazuje swoich uczuć, choć bardzo by chciała, lecz coś ją hamuje… Jest to osoba, która wszędzie chodzi sama i nie chce niczyjej pomocy. Życie ją nauczyło, że musi sobie sama radzić, więc każda próba pomagania jej kończy się tym, że za nią nie dziękuje, tylko rzuca jakąś uwagę. W głębi serca jest wdzięczna takiej osobie za pomoc, lecz cóż! Nie potrafi tego okazać. Może kiedyś to się zmieni… Zważywszy że tego chce. Jest małomówna i nie angażuje się w życie z ludźmi, których nie uważa za sprzymierzeńców, tylko konieczną i przymusową przynależność żeby przetrwać. Za tą twarda skorupą, kryje się miła dziewczyna, która chętnie pomaga i jest bardzo pogodna, co udowadnia częstymi uśmiechami, oraz troską o swoich najbliższych. Jest bardzo sprytna, przebiegła i inteligentna. Swój spryt potrafi wykorzystywać w ucieczce, gdy jej siła fizyczna nie pozwala na szybkie znikniecie wrogowi. Tak za swoich prawdziwych towarzyszy jest wstanie oddać życie, choć takowych jak na razie nie znalazła, a raczej takowe osoby zginęły w wirze wojny. Czy jednak komuś uda się przebić przez jej mur, którym się ob grodziła i zdoła wydobyć z niej tą prawdziwą osobowość? Wątpi w to, lecz życie nauczyło ją, że wszystko może się zdarzyć i to w najmniej oczekiwanym momencie.
Historia: Suzi a właściwie Tamara, bo tak nazwała ją matka, nie miała łatwego życia. Jej matka zaszłą w ciążę przypadkowo z jednym, z żołnierzy przez zbyt dużą ilość alkoholu ze strony jej matki i tamtego żołnierza, na jednej z „imprez”. Nie byłą chcianym dzieckiem, przez co jej matka ją tłukła i pokazywała żywnie, że nie cierpi córki, choć ta narodziła się przez jej nieostrożność i głupotę. Jej ojciec dowiedział się o niej gdy miała sześć lat. Matka nadała jej jego nazwisko, bo nie chciała nadawać swojego własnego. Nie chciała mieć z nią nic wspólnego! Jeden raz go na oczy widziała, lecz jak kłoci się z jej matką o to, że nic jego z nią nie łączy i że to jej problem, że się narodziłam. Matka krzyczała do niego, że mnie nie chce i oskarżała go o to, że jest kolejnym facetem, który po zrobieniu „niespodzianki” tchórzy i ucieka. W końcu wyszło tak, że po raz pierwszy i ostatni wtedy widziałam swojego „ojca”, a ja trafiłam do domu dziecka. Sama mnie tam przywlekła i nawet się nie pożegnała! Po prostu podała moją rękę jakiejś kobiecie i nie oglądając się za siebie wyszła, pomimo mojego płaczu i błagania żeby mnie nie zostawiała… Życie tam nie było proste. Często byłam bita przez innych wychowawców, bądź przez starsze dzieci. Gdy nieco podrosłam, uciekłam stamtąd i wylądowałam na ulicy, gdzie później wstąpiłam do gangu. Kradłam, brałam narkotyki, sprzedawałam je i krzywdziłam innych. Oczywiście słownie bądź poprzez pobicie, bo na zabicie człowieka nigdy bym się nie odważyła! Tak stoczyłam się na dno… Pewnego razu złapała mnie policja, bo zastawili pułapkę i trafiłam do wiezienia. Moje serce było przepełnione nienawiścią i chęcią zemsty na tych, co sprawili, że moje życie stało się takie a nie inne! Spędziłam w wiezieniu kilka miesięcy, lecz jakoś udało mi się uciec i trafiłam na wolność. Szukali mnie lecz nie znaleźli. Dowiedziałam się że moja kochana mamusia ułożyła sobie życie z innym mężczyzną i że miała z nim dziecko. Nawet nie wiecie jakie obrzydzenie mnie wzięło, gdy widziałam tą ich radość! Ja zostałam przez nią odtrącona, tak samo jak przez ojca i byłam sama… Rozpaliło to w moim sercu ból nie do zniesienia! Czym ja byłam winna, że porzucono mnie jak śmiecia?! Że odebrano mi możliwość szczęśliwego życia?! Nie znalazłam na to odpowiedzi. Miałam młodszą siostrę Lisę ze strony matki. Później dowiedziałam się o swoim ojcu. A mianowicie że ma żonę i syna. Miałam starszego brata o imieniu Reker. Tylko tyle wiedziałam. Każdy miał ułożone życie, a ja byłam wrakiem człowieka. Później nastąpiła apokalipsa, a mianowicie wojna, która zniszczyła ziemię i została tylko garstka ludzi. Chcąc przetrać, dołączyła do jednego z obozów, lecz nie uważała ich za swoich sprzymierzeńców. Czy ktoś ją zawróci na właściwą drogę? Czy w końcu ktoś jej pomoże? A może po prostu stoczy się na kolejne dno, pogrążona w swoim cierpieniu… Tego sama nie wie i to wywołuje kolejny ból w jej sercu.
Rodzina: Matka: Megan – nie żyje, Ojciec: Michael – nie żyje, Przyrodni starszy brat ze strony ojca: Reker, Przyrodnia młodsza siostra ze strony ojca: Maddy, Przyrodnia młodsza siostra ze strony matki: Lisa – nie żyje. Wujek: Eric Helsing - żyje.
Partner: Jackob Dorian
Orientacja seksualna: W 100% woli mężczyzn! Heteroseksualna.
Inne:
- Kiedyś brała narkotyki,
- Umie jeździć konno, choć mistrzynią nie jest,
- Kocha psy, koty i konie,
- Umie się wspinać bez zabezpieczeń,
- Umie zrobić parę fikołków w powietrzu,
- Nie jest specjalnie wysportowana i jest nieco wolna w bieganiu,
- Nie pali,
- Czasami się napije,
- Ma na swojej prawej ręce koło łokcia tatuaż, że kiedyś należała do gangu, choć teraz jest troszkę wyblakły,
- Nigdy nie byłą w związku,
- Lubi czytać książki, bo to ją odrywa choć na chwilę od porąbanej rzeczywistości,
- Chodzi wszędzie sama, bonie lubi przebywać z ludźmi,
- Ma psa Reda.
Właściciel: pusia9 - howrse
Wiek: 18 lat| Urodziny 12 kwietnia|
Płeć: Kobieta
Obóz: Dawnej Śmierć, później Duchy, teraz znowu Śmierć
Ranga: Kojot
Aparycja: Szczupła i dość krucha dziewczyna o brązowych włosach i piwnych oczach. Nie jest specjalnie wysportowana, choć potrafi robić parę fikołków w powietrzu i się wspinać. Ma szczupłą buzię, która idealnie podkreśla jej piwne oczy, jak i charakter.
Charakter: Suzi, bo najczęściej używa swojej ksywki, jest bardzo mściwa i wredna. Na co dzień sprawia wrażenie twardej jak skała osoby, której nie ruszają nawet najmniejsze emocje, lecz to nie jest prawdą! Tak naprawdę ma dobre serce, tyko się troszkę zagubiła po której stronie powinna być… Jest oddana swoim przyjaciołom, a właściwie to była, bo wszyscy zginęli podczas wojny i została znowu sama. Nie okazuje swoich uczuć, choć bardzo by chciała, lecz coś ją hamuje… Jest to osoba, która wszędzie chodzi sama i nie chce niczyjej pomocy. Życie ją nauczyło, że musi sobie sama radzić, więc każda próba pomagania jej kończy się tym, że za nią nie dziękuje, tylko rzuca jakąś uwagę. W głębi serca jest wdzięczna takiej osobie za pomoc, lecz cóż! Nie potrafi tego okazać. Może kiedyś to się zmieni… Zważywszy że tego chce. Jest małomówna i nie angażuje się w życie z ludźmi, których nie uważa za sprzymierzeńców, tylko konieczną i przymusową przynależność żeby przetrwać. Za tą twarda skorupą, kryje się miła dziewczyna, która chętnie pomaga i jest bardzo pogodna, co udowadnia częstymi uśmiechami, oraz troską o swoich najbliższych. Jest bardzo sprytna, przebiegła i inteligentna. Swój spryt potrafi wykorzystywać w ucieczce, gdy jej siła fizyczna nie pozwala na szybkie znikniecie wrogowi. Tak za swoich prawdziwych towarzyszy jest wstanie oddać życie, choć takowych jak na razie nie znalazła, a raczej takowe osoby zginęły w wirze wojny. Czy jednak komuś uda się przebić przez jej mur, którym się ob grodziła i zdoła wydobyć z niej tą prawdziwą osobowość? Wątpi w to, lecz życie nauczyło ją, że wszystko może się zdarzyć i to w najmniej oczekiwanym momencie.
Historia: Suzi a właściwie Tamara, bo tak nazwała ją matka, nie miała łatwego życia. Jej matka zaszłą w ciążę przypadkowo z jednym, z żołnierzy przez zbyt dużą ilość alkoholu ze strony jej matki i tamtego żołnierza, na jednej z „imprez”. Nie byłą chcianym dzieckiem, przez co jej matka ją tłukła i pokazywała żywnie, że nie cierpi córki, choć ta narodziła się przez jej nieostrożność i głupotę. Jej ojciec dowiedział się o niej gdy miała sześć lat. Matka nadała jej jego nazwisko, bo nie chciała nadawać swojego własnego. Nie chciała mieć z nią nic wspólnego! Jeden raz go na oczy widziała, lecz jak kłoci się z jej matką o to, że nic jego z nią nie łączy i że to jej problem, że się narodziłam. Matka krzyczała do niego, że mnie nie chce i oskarżała go o to, że jest kolejnym facetem, który po zrobieniu „niespodzianki” tchórzy i ucieka. W końcu wyszło tak, że po raz pierwszy i ostatni wtedy widziałam swojego „ojca”, a ja trafiłam do domu dziecka. Sama mnie tam przywlekła i nawet się nie pożegnała! Po prostu podała moją rękę jakiejś kobiecie i nie oglądając się za siebie wyszła, pomimo mojego płaczu i błagania żeby mnie nie zostawiała… Życie tam nie było proste. Często byłam bita przez innych wychowawców, bądź przez starsze dzieci. Gdy nieco podrosłam, uciekłam stamtąd i wylądowałam na ulicy, gdzie później wstąpiłam do gangu. Kradłam, brałam narkotyki, sprzedawałam je i krzywdziłam innych. Oczywiście słownie bądź poprzez pobicie, bo na zabicie człowieka nigdy bym się nie odważyła! Tak stoczyłam się na dno… Pewnego razu złapała mnie policja, bo zastawili pułapkę i trafiłam do wiezienia. Moje serce było przepełnione nienawiścią i chęcią zemsty na tych, co sprawili, że moje życie stało się takie a nie inne! Spędziłam w wiezieniu kilka miesięcy, lecz jakoś udało mi się uciec i trafiłam na wolność. Szukali mnie lecz nie znaleźli. Dowiedziałam się że moja kochana mamusia ułożyła sobie życie z innym mężczyzną i że miała z nim dziecko. Nawet nie wiecie jakie obrzydzenie mnie wzięło, gdy widziałam tą ich radość! Ja zostałam przez nią odtrącona, tak samo jak przez ojca i byłam sama… Rozpaliło to w moim sercu ból nie do zniesienia! Czym ja byłam winna, że porzucono mnie jak śmiecia?! Że odebrano mi możliwość szczęśliwego życia?! Nie znalazłam na to odpowiedzi. Miałam młodszą siostrę Lisę ze strony matki. Później dowiedziałam się o swoim ojcu. A mianowicie że ma żonę i syna. Miałam starszego brata o imieniu Reker. Tylko tyle wiedziałam. Każdy miał ułożone życie, a ja byłam wrakiem człowieka. Później nastąpiła apokalipsa, a mianowicie wojna, która zniszczyła ziemię i została tylko garstka ludzi. Chcąc przetrać, dołączyła do jednego z obozów, lecz nie uważała ich za swoich sprzymierzeńców. Czy ktoś ją zawróci na właściwą drogę? Czy w końcu ktoś jej pomoże? A może po prostu stoczy się na kolejne dno, pogrążona w swoim cierpieniu… Tego sama nie wie i to wywołuje kolejny ból w jej sercu.
Rodzina: Matka: Megan – nie żyje, Ojciec: Michael – nie żyje, Przyrodni starszy brat ze strony ojca: Reker, Przyrodnia młodsza siostra ze strony ojca: Maddy, Przyrodnia młodsza siostra ze strony matki: Lisa – nie żyje. Wujek: Eric Helsing - żyje.
Partner: Jackob Dorian
Orientacja seksualna: W 100% woli mężczyzn! Heteroseksualna.
Inne:
- Kiedyś brała narkotyki,
- Umie jeździć konno, choć mistrzynią nie jest,
- Kocha psy, koty i konie,
- Umie się wspinać bez zabezpieczeń,
- Umie zrobić parę fikołków w powietrzu,
- Nie jest specjalnie wysportowana i jest nieco wolna w bieganiu,
- Nie pali,
- Czasami się napije,
- Ma na swojej prawej ręce koło łokcia tatuaż, że kiedyś należała do gangu, choć teraz jest troszkę wyblakły,
- Nigdy nie byłą w związku,
- Lubi czytać książki, bo to ją odrywa choć na chwilę od porąbanej rzeczywistości,
- Chodzi wszędzie sama, bonie lubi przebywać z ludźmi,
- Ma psa Reda.
Właściciel: pusia9 - howrse
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz