Od Reker'a cd. Kiary

- Kiara! Reker! Wstawajcie już! - usłyszałem krzyk Olivera i szybko otworzyłem oczy widząc go przed nami. Zdziwieni i strasz malowało się na mojej twarzy. Poderwałem się do siadu i wpatrywałem się w mężczyznę, który nie był zadowolony z tego obrotu spraw. - A więc jak mi to wytłumaczycie - wskazał na nas. 

- No, bo więc tak jakby.... - jąkałem się zdenerwowany, ale nie odsunąłem się od Kiary.

- Zakochaliście się? - zapytał dobitnie na co skinęliśmy twierdząco głowami - Wiliam chyba dostanie zawału... - dodał po naszym czynie.

- A czy on musi o ty wiedzieć? - zadałem mu pytanie z błagalnym spojrzeniem.

- No raczej... - westchnął siadając na skraju łóżka.

- Oliver błagam nie mów mu... - błagałem.

- Reker on i tak prędzej czy później się dowie - mówił mężczyzna.

- Wole, żeby to było później niż teraz - podniosłem na niego maślane oczy.

- No nie wiem... - rzekł przyglądając się nam - No dobra niech wam będzie - dodał po chwili wstając - Znaleźli się cholerni Romeo i Julia - zaśmiał się 

- A tak właściwie to coś przeczuwałeś? - zapytała podejrzliwie Kiara.

- Chodzicie wszędzie razem i teraz was znalazłem tutaj. To było do przewidzenia - rzekł wychodząc - A i jeszcze jedno marsz na śniadanie! - dodał zamykając drzwi. Kiedy kroki ucichły popatrzeliśmy na siebie z niedowierzaniem i uśmiechnęliśmy się z radości po czym obaliłem ją na łóżko i pocałowałem ją namiętnie. 

- To idziemy na to śniadanie? - zapytałem odrywając się od jej ust. 

<Kiara? :3>